İÇİMDEKİ SES
İçimden gelmiyor istediğim ses,
Dinliyorum,belki de yüz vermiyor.
Dışarı çıkıp,haykıracaktı kim bilir kaç defa...
Susturdum onu,kınadım,azarladım günlerce...
Yardım elini uzat,ey en yücelerin yücesi!
Doğru olan bu,ama işte bu sevgi seli...
Su gibi saf,bulut gibi şeffaf,çiçek gibi güzel...
Hele o toprağın azizliği,denizin ışıltılı dalgası,güneşin sıcaklığı...
Bir yudum sevgi için,içimdeki çarpıntı...
Sakin bir yalvarış, beni bana barıştıran.
Hafif bir tebessüm var,her ne kadar acı bile olsa,
Sabır taşı çatlamaz bende bu yürek varsa...
Bir yiğitlik belki bu,hanım evladı bile olsam,
Bir cesaret kendimde bulduğum,yarınlara uzanan.
Zamanı gelecek,herşey çözülecek bilirim,
Bekle beni,içimdeki en derin sevgim.
Garip bir korku bile olsa etrafımdaki sessizlik,
Sessizlik çığlıkları susacak tiz bir damla sesiyle...
Belki küçük bir inilti duyulacak ama nafile...
Gökyüzündeki yağmur gibi,şimşek gibi,rüzgar gibi...
Rahatlayacak bedenim,sevecek kendini...
Hani acıkır ya karın,doymak ister ya,
İhtiyaçtır bu ihtiyaç ona vermektir aşını...
Ya o nazik güle verilmezse o suyu,
Kıvrım kıvrım bükülür,hey gidi taç yaprağı....
23.01.2000
Yazan,seslendiren: Sevde ÖZKEMER
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder