VAZGEÇMEK KOLAY MÜHİM OLAN KABUL ETMEK

Ben yeni başlangıçları çok severim.Heyecanlandıran ve merak ettiren hareketli bir durum ya da olay müthiş bir haz verir bana.Öğrendiğimi yapabiliyor olmanın sevinciyle dudaklarımın iki tarafı çivilenmiş gibi bakarım etrafa.Gözlerimden sevgi pıtırcıkları fışkırır adeta.Gören "deli bu"der mi bilmiyorum.Ama kimin umrunda.Dünyamı inşa etmenin lütfunu yaşarım kendimce.Bazen yeni durumlar korkutur beni.Bilmemek,doğru-yanlış kaygısı,üzülmemek için kendimi korumaya alma dürtüsü...Herşeye inat üzerine üzerine giderim yiğitliğime dokunulmasın diye...Olumsuzluklar karşısında çok da ağlanıp sızlanmam aslında.Çünkü olumsuz olarak nitelendirdiğimiz her ne ise sadece karanlık zihnimizin oyununda perde arkasında kalan aydınlığı tutar bünyesinde.Bilirim ki tüm renklerin karışımı olan beyaz,zıt rengi olan siyah örtü içinde nüve bulur.Karanlığın ruhumu beslemesini bekler,kendimi bilir,sever ve ışık kaynağıma bağlanırım birden.Beni güçlendiren ışık kaynağımdan alırım gücümü.Bazen öyle anlar yaşanır ki aklına gelmeyen,bulunduğun ortam,olay,yeni bir iş ya da yeni arkadaşlıklar,yeni projeler,yeni bir ev,yeni bir eşya...her ne olursa olsun ona sahip olmak için hangi durumu düşündüğümü kendime sorarım.Alt bilincimde eksikliğimi tamamlayan unsur neydi? Niçin bu durumu seçtim? Cevabımı buldum mu?Eğer bulduysam peki ne değişti ki ondan vazgeçtim...Hayat bir oyun.Biz hep aynıyız.Farklılıklar bizi farklı yaşama stillerine sürüklese de ben bu dünyaya hep aynı karakterde Sevde olarak merhaba diyecektim gülen gözlerimle.Bir şatoda ya da eski bir kulübede doğmamın manası yok.Ruhum aynı mayada olduğu için,seçimlerim,mutluluklarım,hüzünlerim,inatlaşmalarım aynı olacaktı.Kendimi bu dünyanın bir parçası olduğum için kutluyorum.Olan her şeyi ve durumu kucaklıyorum.Benimle varolan herşey benim bütünümdü çünkü.Vazgeçmek o durumu reddetmek değil aksine alkış tutarak hayata uğurlamaktır benim prensibime göre.Sevgi ve güzelliklerle çoğalmak,yeni varoluşu kutlamaktır yaşamak.