YAŞAMAK ŞİİRİ / SEVDE ÇAKIR ÖZKEMER

YAŞAMAK

Bir yol bulmuştum,hesapsız ve çıkarsız,

Yolumda ne sarp kayalar,ne zaman kayıpları,

ne taş,toprak varmış da haberim yokmuş.

O,sarp kayalıkları öptüm eğilerek,

zaman aralıklarını düşündüm istemsizce;

Ne gereği vardı ki düşünmenin;

zaman ve mekandan

münezzeh olanı bildikten sonra...

Taşı aldım elime,yanağıma koydum;

sevdim ve kalbimle değerini biçtim.

Usulca ait olduğu yere bırakarak...

Toprağı kokladım...

Benim özümün,Yurdumun kaynağını çektim içime,

Ciğerime kadar,ruhumu hissederek...

Yürüdüm,yürüdüm...

Yol içinde,yolculuğun tadına vardım.

Anladım ki sevmek,yoluna engel 

olduğunu düşünmek değilmiş

taşın,toprağın...

Sevmek,tüm varlıkların ruhunu farketmekmiş...

Ona dokunmak,dokunurken varlığını 

kutlamakmış,üzmeden,kırmadan...

Ruhunu hissetmekmiş,

görünmeyen varlığın değerini biçerken...

İçine,hayatın zerrelerini doldurmakmış,

yaşadığını hissettirdiği için.

Ve hala burada;an içinde olduğunu

kendine ispat etmekmiş...

Sorgu -sual olmadan...

Hesap ve çıkarlardan uzak durarak...

12.04.2019  / saat:02.35

Yazan/ Seslendiren:Sevde ÇAKIR ÖZKEMER